لیدا صدیقی
مهتاب
شب بود من در سکوت او
مهتاب امد
به بالین ام،
صورتش را روی صورت ام گذاشت؛
اهسته گفت:
سکوت نشانه های پر از فریاد خاموشی
است.
که با یک بوسه معدوم میشود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر